Liefde in het Duits

De taal van de liefde bestaat uit meer dan alleen woorden. Toch is het fijn om elkaars moedertaal te spreken, dat ontdekten Harvey (30) en Judith (29). Tijdens een vakantie in Kroatië veertien jaar geleden was het liefde op het eerste gezicht tussen hen. Na elkaar jarenlang uit het oog te zijn verloren, laaide de liefde weer op. Uiteindelijk verhuisde de Duitstalige Judith vijf jaar geleden van Wenen naar ons land om bij haar Harvey te kunnen zijn. Ze spreekt ondertussen vloeiend Nederlands, en hij is nu Duits aan het leren. Het koppel vertelt hoe belangrijk het is om elkaars taal te spreken. 

Judith: “Op de dag dat ik hier kwam wonen, begon ik meteen aan een taalcursus. Harvey en ik spraken Engels met elkaar, maar ik wilde graag zelfstandig zijn. Zelf de weg kunnen vinden en zelf boodschappen kunnen doen. Ik begon enthousiast aan mijn thuiscursus en studeerde hard.” Harvey: “We studeerden ook samen. Zo lazen we bijvoorbeeld samen de krant.” Judith: “Binnen een half jaar begreep ik bijna alles. Maar ik durfde nog niet echt te praten. Ik kreeg de uitspraak moeilijk onder de knie, vooral woorden die eindigen op ‘eeuw’ waren lastig. Deze winter kwam ik bijvoorbeeld te weten dat ik het woord sneeuw altijd verkeerd had uitgesproken. Ik zei altijd ‘snow’, zoals in het Engels. Pas toen Harvey me zei dat ik het moest uitspreken als ‘snail’, maar dan met een w aan het einde, lukte het me.”

“Een taal bestaat uit meer dan woorden op papier. Pas als je hem spreekt, ontdek je de ziel.”

Effe bikke

Harvey: “Judiths spraakverwarring leidde ook tot grappige momenten. Zo zei ze ‘wasverkrachter’ in plaats van wasverzachter. Of herinner je je nog dat bezoek bij mijn oma?” Judith lacht. “Harveys vader spreekt dialect. Als je nog maar net een taal aan het leren bent, dan herken je het verschil tussen dialect en gewoon taalgebruik nog niet. Daardoor zeg je soms onbedoeld onbeschofte dingen, omdat je denkt dat het zo moet. Toen we bij Harveys oma op bezoek waren, wilden we iets gaan halen om te eten. Dus in al mijn onschuld zei ik tegen haar: “Zullen we effe iets te bikke regelen? Ik wist niet dat dit geen normaal taalgebruik was.” Harvey lacht: “Ik dacht, wat zegt die nu?”

Harvey: “Een taal is doorspekt met cultuur. Dat heb ik wel gemerkt. Als je een andere taal leert spreken, dan ontwikkel je ook een nieuwe persoonlijkheid. Daar nodigt een taal je toe uit. De uitspraak hier is wat sappiger, nonchalanter, en ik merk dat Judith daardoor wat losser en vlotter is dan ze in het Duits is.” Judith: “Dat klopt. De taal is hier informeler. Ik leer nog steeds nieuwe dingen. Een tijdje geleden zag ik een man die aanbelde en riep: ‘Goed volk!’ Dat vind ik dan heel grappig.”

“Soms praat ik zonder het te weten ook dialect.”

Steenkolenduits

Judith: “Lange tijd lag de focus op mij en mijn uitspraak, maar Harvey is nu ook Duits aan het leren. Het helpt hem om mijn familie beter te leren kennen. Mijn vader spreekt namelijk alleen maar Duits.” Harvey: “Het was enorm frustrerend dat ik geen normaal gesprek met hem kon voeren. In het begin dacht ik dat ik mijn plan wel zou kunnen trekken met mijn gebrekkige Duits. Niet dus. Dat zorgde voor komische situaties. Zoals toen ik alleen naar huis wandelde en haar oma tegen me zei ‘Verlauf dich nicht.’ Ik dacht dat ze zei: Verloof je niet. Ik had geen huwelijksplannen en zei meteen: ‘Nee hoor, dat is veel te vroeg!’ Maar toen bleek dat de juiste vertaling ‘zorg dat je niet verdwaalt’ was. Heel grappig, natuurlijk. Maar ik wil haar familie graag begrijpen. Daarom begon ik aan een thuisstudie. Maar dat was wel even wennen. Ik ben al op mijn zestiende van school gegaan en wist helemaal niet meer hoe ik moest studeren. Maar het gaat eigenlijk wel goed. Ik kan op mijn eigen tempo studeren, dat is wel fi jn. En ik krijg erg snel reactie van mijn leerkracht, soms al binnen een kwartier.”

Judith: “We zijn een tijdje geleden ook een paar weken naar Oostenrijk gegaan. Alles wat Harvey uit zijn boeken leerde, kon hij meteen toepassen. Hij boekte veel vooruitgang!” Harvey: “Duits in Oostenrijk is anders dan in Duitsland. Dat wordt in de cursus ook echt benadrukt. Met het studeren leer je de basis, heel belangrijk. Maar ik raad iedereen aan om het vervolgens ook echt te gaan spreken. Pas dan ontdek je de ziel van de taal.”